Rare tijden

Rare tijden

In ineens is alles anders. Scholen dicht, thuiswerken, in afzondering of keihard werken in vitale beroepen. Met in meer of mindere mate de spanning voor het virus waar het allemaal om draait.

Ik weet niet hoe het jou vergaat. Maar ik schiet van huiverigheid voor wat er misschien nog gaat komen naar zoeken naar manieren om deze tijd zinvol en prettig te laten zijn.

Deze andere situatie vraagt om aanpassing van iedereen. Want de grenzen van onze comfortzone zijn zo gepasseerd als alles anders is. Structuren vallen weg, emoties rollen over elkaar heen, vaste gedragspatronen vallen om.

Om buiten je comfortzone prettig te kunnen functioneren is vooral overzicht nodig en van daaruit het maken van bewuste keuzes. Zeker bij degenen onder ons met een nog niet volgroeide frontaalkwab .

Daar hebben wij 2 van. Dus hebben we gisteravond een gezinsberaad gehouden over de vraag hoe we deze drie week prettig gaan doorkomen met elkaar. Dat klinkt dramatisch, maar we vergeleken het even met het eind van de zomervakantie. Ook vaak geen pretje.

We kwamen uit op een behoefte aan structuur, samen-zijn en elkaar op de grootste irritatiepunten wat ontzien . Afspraken zijn gemaakt over werktijden, samen eten, klusjestijd. Ook angsten kwamen voorbij; ‘wat als…’, ‘misschien heb ik het al..’, ‘hoe moet dat allemaal met school’. Maar ook verdriet dat leuke en belangrijke dingen nu niet doorgaan.

Deze emoties kunnen soms lastig zijn om mee te dealen. Het is niet fijn je kind angstig of verdrietig te zien. Zeker als je deze gevoelens zelf ook ervaart. En toch zag ik ook nu weer dat aandacht en erkenning genoeg is. Dat bracht rust.

En rust kunnen we wel gebruiken deze weken. En aandacht voor elkaar. Ik wens je een verbindende tijd samen met je gezin en/of naasten.