‘Een nieuw begin is het leven in eigen handen nemen. Ik neem de verantwoordelijkheid voor mijn leven. Ik geef het vorm. Ik stop met zeuren over het feit dat ik vastgelegd ben door mijn opleiding of karakter. Ik kan altijd opnieuw beginnen. Ik kan wat mij als levensmateriaal is gegeven, ter hand nemen en vormgeven.’ (Anselm Grun, Voluit leven)
Het is gemakkelijker de schuld buiten jezelf te leggen, dan de feiten in de ogen te kijken. De feiten (karakter, omstandigheden) waarmee je vastgelegd lijkt te zijn, blijven feiten als je ze aanneemt als onveranderbaar en dus de waarheid. ‘Ik ben nou eenmaal ongeduldig’ geeft je toestemming anderen af te bekken. ‘Ik ben nou eenmaal niet zo’n prater’ geeft je toestemming geen diepgaande contacten aan te gaan. Toestemming om te blijven zoals je bent (geworden).
Als jij verantwoordelijkheid wil nemen voor je eigen leven, op welk gebied moet jij dan stoppen met zeuren?