Ken je dat gevoel net een hamster te zijn in zo’n loopradje? En maar doorgaan, zonder doel, alleen om maar in beweging te zijn?
Ik wel. Ik heb jarenlang gerend als een hamster. Altijd druk, hoge lat, controle houden, onrustig, analyseren, redeneren. Om doodmoe van te worden. En dat werd ik ook. Burn-out op 25-jarige leeftijd en daarna nog twee keer fysiek opgebrand. En ook al had ik best plezier in mijn leven, er ging duidelijk iets niet helemaal goed. Ik ontdekte met hulp van anderen dat al mijn gedrag iets verbloemde. Ik wist niet echt wie ik was, wat ik wilde en waar ik behoefte aan had. Geen poot om op te staan, geen keuzevrijheid, grenzeloosheid. Ik voelde leegte.
Vanmorgen stond ik in de bijkeuken de kozijnen te verven die sinds de verbouwing in 2005 nog nooit een likje verf hadden gezien (o.k. niet elke lat lag hoog..). Spotify liet het nummer ‘mooi’ van Marco Borsato horen. Een nummer waar ik altijd wat boos van werd, want ‘het leven is niet zo maakbaar’ en ‘hoe dan??’. Ik zie nu dat het raakte aan leegte. Het gevoel nergens echt invloed op te hebben en al helemaal niet op geluk. En nu stond ik daar ineens met een brok in mijn keel. Met tikje verdriet om de leegte die er is geweest. Maar vooral dankbaar voor het teruggewonnen grondgebied.
De woorden ‘want binnen in jezelf is waar het eindigt en begint’ bleven hangen. Je bent gemaakt met grenzen, met je eigen grondgebied. En gedurende je leven leer je, als het goed is, je land steeds meer in te nemen en te verzorgen. Het is van jou en van niemand anders. Jij bent verantwoordelijk voor het reilen en zeilen op je grondgebied; voor je gedrag, je gevoel, je behoeften, het bewaken van de grenzen, enzovoorts.
En wat gaat daarin een hoop mis bij het opgroeien. We doen pijn op, leren onszelf manieren aan om daar mee om te gaan en ontwikkelen patronen. En dat laatste is maar goed ook, dat zorgt dat we staande blijven.
En toch gaan die patronen vaak knellen. Wat je hielp als kind, kan je als volwassene belemmeren in je ontwikkeling, je sociale contacten en het maken van keuzes. Deze patronen nemen het stuur soms zomaar van je over: je wil graag een andere baan, maar ‘iets’ houdt je tegen; je wil anders reageren op je kind, maar het lukt je niet; je weet dat je ongezond leeft, maar weet niet meer wat je wil; je wil bloggen, maar doet het niet want je bent bang voor de reacties. Je hoofd lijkt soms vol te zitten met allemaal tegengestelde stemmen.
Misschien ben jij op een punt gekomen dat je uit je loopradje wil en een patroon of patronen wil doorbreken. Dat je je realiseert dat er meer in je zit. Dat je je grondgebied meer van jou wil maken.
Dát is de stem van je verlangen. En die heeft groot gelijk!
Voor meer informatie www.fokus-coaching.nl
Van alles waar je over waakt, waak vooral over je hart want dat is de bron van je leven (Spreuken 4:23). Waken over je hart is je jezelf en je hart in zicht hebben. In deze blogs neem ik je mee in de inzichten die ik zelf heb opgedaan en op doe.