Veel gepraat, inzicht vergroot, stappen gezet en toch het gevoel houden dat de je maar niet de kern raakt. Want ook al geeft praten; ruimte in het hoofd, overzicht en een stuk verwerking, als de ruimte in het lichaam niet vergroot dan stagneert de verwerking alsnog. En dat voel je. Je lijf doet niet mee als het ware.

In (hulpverlenings)gesprekken krijgt de lijfelijke verwerking vaak te weinig ruimte en daarnaast leren we vaak van jongs af dat ons hoofd het hoogste woord moet voeren. Daarmee kunnen we snappen, ons logische verstand gebruiken en grip krijgen op wat ons bezig houdt.

Het lijf daarentegen, dat is een beetje vaag. Want ja… ik voel iets maar hoe weet ik nou zeker wat ik voel en wat moet ik er mee?

En toch.. hoofd en lijf zijn één geheel. Waar je heftige dingen mee maakt, rouw ervaart, onstabiel bent opgegroeid, laat dat sporen na in hoofd én lijf. En beide verdienen de aandacht en mogen samen op lopen.

Ben jij t praten wel een beetje zat? Voel jij dat je lijf niet mee komt of steeds maar blijft alarmeren? Dan is brainspotting misschien iets voor jou. De methode waarbij de positie van de ogen de snelweg is naar emotionele verwerking in lijf én brein.