‘Ik heb zo vaak het gevoel dat ik er niet bij hoor’.

Ze komt voor een Brainspotting traject omdat ze in sociaal contact zo vaak onrust voelt en zich het 5e wiel aan de wagen voelt. Vanuit haar leven kan ze een aantal dingen benoemen die daarop van invloed kunnen zijn. En toch, het zicht daarop heeft geen verzachtend effect op het gevoel van binnen. ‘Het zit in mijn lichaam en dat wil ik graag anders’.

In de vijf sessies maakte ze een reisje naar binnen. Naar het misselijke gevoel in haar buik, de paniek die ze soms zo kan voelen. En elke keer komt er wel weer een herinnering omhoog aan haar kinderjaren.

Zo ziet ze zichzelf als klein meisje in een groot gezin met oudere kinderen, alleen op een stoel met de handjes onder de wiebelende beentjes. Ze voelt zich verdrietig en eenzaam. Ze voelt dat ze het nodig heeft dat er iemand naar haar luistert en haar ziet. Tijdens de sessie besluit ze bij haar jongere zelf te blijven, haar te zien en aandacht te geven. En dat brengt rust. Zichtbaar op haar gezicht.

Ze sluit het traject af met een nieuw hervonden rust, gedachten die veel minder de hoofdrol spelen en een zelfverzekerdheid om goed voor zichzelf te zorgen.